Samtök sælkera og munaðarseggja
sunnudagur, janúar 29, 2006
Carnival du Gæðings
Það var á dimmum föstudegi í janúar, nánar tiltekið þann 6.janúar sem gæðingarnir héldu sína
langþráðu árshátíð. Fréttirnar voru fljótar að berast um bæinn og strax í kringum sex voru aðdáendur byrjaðir að skjóta upp flugelda, klæða sig upp í álfabúninga og ganga í skrúðgöngum á gæðingabrennur. Veðrið olli því að tveir létust, vindurinn feykti einum inn í brennu en annar datt á rassinn á svelli og fékk svokallað rassgat, það lýsir sér með því að gat kemur á rassinn, allur lífsviljinn lekur út um gatið og manneskjan sviptir sig umsvifalaust lífi. Gæðingarnir vilja votta fjölskyldum þessara manna virðingu sína.En þegar leið á kvöldið og allir höfðu gleymt þessum voválegum atburðum hittust gæðingarnir í neðanjarðarbyrgi Ellerts á óþekktri eldfjallaeyju rétt fyrir utan landhelgi Íslands og snæddu saman dýrindis máltíð. Matseldinni var
skipt á milli gæðinganna eftir sérsviði hvers og eins, Eysi Eðall sá um að velja heimsklassa vín, Beggi Baquette bjó til sín signature baquette, Krissi Cowell valdi algjört snilldar lambafillet með pöru og Prins Ali keypti kartöflur og lu salad. Einkaþjónar gæðinganna Gunni gír og Carlos Lupez Romero (borið fram “Karló Lúpei Rúmeró”) sem er einnig er einkabílstjóri þeirra stóðu sig með mikilli prýði. Gerði Carlos einnig alveg gífurlega góða og snilldarlega jarðaberjasósu til að hafa með ísnum sem var í eftirrétt. Þakka sælkerarnir Carlosi og Gunna “Grillmeister” innilega fyrir hjálpina. Byrjað var á því að hella uppá Kampavín og skála og svo bombað sér í hvern réttinn á eftir öðrum. Þegar gæðingarnir voru mettir lögðust þeir undir rós (sub rosa) 
gæddu sér á ferskum ávöxtum og ræddu heimsmálin, svo sem Íslamstrú, stöðu íslenskrar tungu og kynlíf dverghamstra. Þegar þessum háalvarlegu umræðum var lokið var spilað Catan. Enn eins og allir vita er það aðeins á færi þeirra sem eru með einstaklega háa greindarvísitölu að spila það og því fengu gæðingarnir Carlos í staðinn fyrir Ella Engil til að spila. Þess má geta að gæðingarnir
Baquette, Eðall og Cowell eru allir meðlimir í MENSA samtökunum. Til að reyna að sanna gáfur sínar fyrir hinum gæðingunum þuldi Prins Ali upp allt leikritið Hamlet eftir Shakespeare á íslensku sem og á frummálinu. Svo þegar líða tók á kvöldið ákváðu Gæðingarnir að fara út á meðal almenningsins sem beið eftir þeim í nístandi kulda á Austurvelli. Sælkerarnir blönduðu geði við sauðsvartan almúgann langt fram eftir morgni og skemmtu þeir allir sér alveg prýðilega.
|
Það var á dimmum föstudegi í janúar, nánar tiltekið þann 6.janúar sem gæðingarnir héldu sína
langþráðu árshátíð. Fréttirnar voru fljótar að berast um bæinn og strax í kringum sex voru aðdáendur byrjaðir að skjóta upp flugelda, klæða sig upp í álfabúninga og ganga í skrúðgöngum á gæðingabrennur. Veðrið olli því að tveir létust, vindurinn feykti einum inn í brennu en annar datt á rassinn á svelli og fékk svokallað rassgat, það lýsir sér með því að gat kemur á rassinn, allur lífsviljinn lekur út um gatið og manneskjan sviptir sig umsvifalaust lífi. Gæðingarnir vilja votta fjölskyldum þessara manna virðingu sína.En þegar leið á kvöldið og allir höfðu gleymt þessum voválegum atburðum hittust gæðingarnir í neðanjarðarbyrgi Ellerts á óþekktri eldfjallaeyju rétt fyrir utan landhelgi Íslands og snæddu saman dýrindis máltíð. Matseldinni var
skipt á milli gæðinganna eftir sérsviði hvers og eins, Eysi Eðall sá um að velja heimsklassa vín, Beggi Baquette bjó til sín signature baquette, Krissi Cowell valdi algjört snilldar lambafillet með pöru og Prins Ali keypti kartöflur og lu salad. Einkaþjónar gæðinganna Gunni gír og Carlos Lupez Romero (borið fram “Karló Lúpei Rúmeró”) sem er einnig er einkabílstjóri þeirra stóðu sig með mikilli prýði. Gerði Carlos einnig alveg gífurlega góða og snilldarlega jarðaberjasósu til að hafa með ísnum sem var í eftirrétt. Þakka sælkerarnir Carlosi og Gunna “Grillmeister” innilega fyrir hjálpina. Byrjað var á því að hella uppá Kampavín og skála og svo bombað sér í hvern réttinn á eftir öðrum. Þegar gæðingarnir voru mettir lögðust þeir undir rós (sub rosa) 
gæddu sér á ferskum ávöxtum og ræddu heimsmálin, svo sem Íslamstrú, stöðu íslenskrar tungu og kynlíf dverghamstra. Þegar þessum háalvarlegu umræðum var lokið var spilað Catan. Enn eins og allir vita er það aðeins á færi þeirra sem eru með einstaklega háa greindarvísitölu að spila það og því fengu gæðingarnir Carlos í staðinn fyrir Ella Engil til að spila. Þess má geta að gæðingarnir
Baquette, Eðall og Cowell eru allir meðlimir í MENSA samtökunum. Til að reyna að sanna gáfur sínar fyrir hinum gæðingunum þuldi Prins Ali upp allt leikritið Hamlet eftir Shakespeare á íslensku sem og á frummálinu. Svo þegar líða tók á kvöldið ákváðu Gæðingarnir að fara út á meðal almenningsins sem beið eftir þeim í nístandi kulda á Austurvelli. Sælkerarnir blönduðu geði við sauðsvartan almúgann langt fram eftir morgni og skemmtu þeir allir sér alveg prýðilega.
Allir gæðingarnir gáfu matnum fimm stjörnur og vildi Beggi Baquette jafnvel halda því fram að hann hefði blotnað í rassinum við að borða þennan dýrindismat og það einfaldlega hlýtur að teljast besta hrós sem sá mæti maður getur gefið.
Myndir af þessari mjög svo vel heppnuðu árshátíð má sjá hér (http://www.flickr.com/photos/11689976@N00/sets/1805354/with/84542951/ ) og einnig á hinu alþjóðlega gæðingasafni í New York borg.
þriðjudagur, janúar 24, 2006
Annáll
Þar sem Matgæðingarnir hafa einungis verið starfandi í um það bil 4 mánuði þá verður þetta ekki annáll í fullri lengt, heldur munum við stikla á stóru.
Lok Ágúst: Fjórir vörpulegir drengir stofna matarfélag, Bergur, Ellert, Eyþór og Kristján. Þeir byrja á því að fara á Pizza Pronto, þessi staður er "le solid", menn verða sjaldan fyrir vonbrigðum. Þrjár stjörnur.
September: Næst fóru þessir fjórir drengir á The Deli, Mama´s Taco klúðraði sínum málum allverulega þegar þeir höfðu ekki opnað sinn subbulega stað áður tilgreindum tíma. The Deli var ágætt, nokkuð góð meðaleinkunn, hollt og gott. Allir Gæðingar gáfu tvær og hálfa stjörnu.
Nonnabiti varð næst fyrir valinu, Cowell lenti í miklu basli með snæðing sinn þar sem roskna afgreiðslufólkið á Nonnabita gleymdi að gera Nonnabátinn hans. Drengirnir tóku þetta ekki nærri sér þá en nú, svei mér þá, þetta myndi verða á forsíðu DV. Þeir hafa þroskast og staðlarnir hafa hækkað. Nonnabiti fékk ágætis einkunnir þar af tvo fjarka.
Quiznos var næsti viðkomustaður piltanna, reynslan varð meiri og meiri. Quiznos býður upp á samlokur af ýmsu tagi og goslaust kók. Þetta kók-fíaskó fór alveg með fæðingana og hrundi einkunnin niður eftir þessa "le catastroph". Samlokurnar brögðuðust þó ágætlega, prýðileg sósa sem fylgir þarna með. Hefur undirritaður gert sér nokkrum sinnum leið aftur á þennan umdeilda stað þá aðeins sem óbreyttur. Gosið hefur þá verið í lagi, en það er bara einfaldlega ekki nógu gott að hafa gosið stundum "gosað" og stundum ekki. Meðaleinkunn var tvær og hálf stjarna.
Humarhúsið var staðurinn sem lyfti þessu matarfélagi upp á hærri staðal. Byrjuðum eftir þetta að kalla okkur "Matgæðingana", full ástæða til. Vorum fyrst efins hvort við værum tilbúnir í þetta stökk, við ákváðum að eftir mikla umræðu að drífa okkur bara. Þetta var ákvörðun sem fáir Gæðingar sáu eftir. Fórum á fimmtudegi og töluðum við eigandann, hann tók vel í þetta. Mættum á föstudeginum 23. september klæddir í okkar fínasta, örkuðum yfir Bókhlöðustíginn og snæddum á Humarhúsinu. Var þarna einstaklega indæll þjónn sem bauð okkur upp á hvalakjöt í forrétt, alveg himneskt. Fengum okkur allir topprétti og svo er setning þjónsins eftir að báðum um reikninginn ódauðleg:"Heyrðu strákarnir í eldhúsinu ætla bara að bjóða ykkur upp á þetta", við vissum ekki í hvorn fótinn við áttum að stíga, ákváðum þó að stíga allir í þann hægri fyrst, nema Kristján, hann steig í þann vinstri, skrýtinn gutti. Við þökkuðum innilega fyrir okkur og gengum út með bros á vör. Bergur nýbúinn að snæða guðdómlega humarhala, Kristján og Ellert frábæra humarsúpu og Eyþór fékk eitthvað besta humar,snigla og hvítlauks ragú sem hann hafði nokkurn tímann smakkað. Já við gerðum okkur grein fyrir því að við vorum Matgæðingar, synir Íslands. Humarhúsið fékk fimm stjörnur frá öllum nema Stjána Cowell, enda skrýtinn gutti.
Subway: Mikil vonbrigði eftir Humarhúsið, subbuleg óreynd stúlka gerði báta Gæðingana og voru þeir alls ekki á þeim staðli sem synir Íslands Gæðingarnir geta sætt sig við, niðurstaðan var tæplega tvær stjörnur.
Október:
Kínahúsið: Matgæðingarnir vildu kynna sér menningu annarra landa, enda eru Gæðingarnir mjög meðvitðaur um heiminn í kringum sig. Fórum á Kínahúsið, það var prýðilegt, Ellert var mjög ánægður enda var vinkona hálfsystur frænku ömmu hans kínversk. Þokkaleg einkunn, um það bil rúmlega tvær og hálf stjarna.
Ruby Tuesday: Gæðingarnir fóru þarna og bundu miklar vonir við þennan stað, Þetta byrjaði ekki vel, afgreiðslustúlkan var tileygð og mjög ósmekkleg. Eyþór og Bergur pöntuðu sér skammt af djúpsteiktum rækjum í forrétt, fokdýr andskoti en þeir létu sig hafa það. Blöskraði þeim geypilega er þeir sá skammtinn, til skammar. Sex einmannalegar mikrórækjur biðu þeirra á kjánalegu fati, þeir fyrirgáfu þetta ekki og staðurinn skoraði ekki hátt. Tvær óverðskuldaðar stjörnur þó, undirritaður sér eftir þessari gjöf, alltof "le fokking" há.
Pizza King: Gæðingarnir urðu örvæningarfullir, annað feilspor, þeir fóru á Pizza King, það var hræðilegt, deigfljótandi pizzudjöfulinn bragðaðist eins og óbakað deig með pizzasósu og kjötmeti, alveg hrottalegt, ekki bætti það úr skák að það var feikilega dónaleg og ókurteis mynd af rassaberum karlmanni á afgreiðsluborðinu, svei. Meðaleinkunn, rétt rúmlega hálf stjarna.
Eldsmiðjan: Gæðingarnir héldu áfram leit sinni að góðri flatböku. Eldsmiðjan varð fyrir valinu, strákarnir mættu ferskir á opnunatíma, fáir mættir, hálf kalt þarna inni, strákunum var kalt, þurftu þeir að vera í úlpunum inni, ekki vænlegt til árangurs en Gæðingarnir eru fagmenn og héldu áfram störfum sínum. Pizzzurnar voru mjög fljótar að koma og má segja að það hafi bætt upp þennan umrædda kulda á staðnum, þó ekki alveg. Topppizzur alveg og ekki oft sem þrjú "p" koma í sama orðinu. Rúmlega þrjár og hálf stjarna, temmilega þokkalegt næstum prýðilegt.
Hornið: Flottur staður, kannski ekki mikið um hann að segja, huggulegur staður í miðbæ Reykjavíkur, veldur engum vonbrigðum, góður matur, góðlátlegt starfsfólk, góður matur, ágætur kostur. Þrjár og hálf stjarna.
Caruso: Gæðingarnir voru einkar spenntir fyrir þessum stað enda höfðu þeir heyrt margt gott af honum. Þetta byrjaði ekki vel, afgreiðslukonan sem tók á móti okkur var frekar stúrin og mætti halda að hún væri nýkomin úr annarri vinnu af Ruby Tuesday. Eyþór og Bergur fengu sér klúbbsamloku sem smakkaðist mjög vel en Ellert og Kristján fengu sér flatböku og urðu þeir fyrir töluverðum vonbrigðum, þjónustan vond og matur miðlungs. Tæplega tvær og hálf stjarna.
Mama´s Taco: Gæðingarnir gáfu þessum stað annað tækifæri, tækifæri sem þessi staður átti kannski ekki að fá, en við erum góðir Gæðingar, huggulegir og sætir. Við innkomu var hitinn gríðarlegur, fannst okkur fremur heitt þarna inni, það var þó bærilegt í byrjun. Það bættist þó "ó" fyrir framan bærilegt þegar leið á dvöl okkar á þessum guðsvolaða skyndibitastað, hitinn var feikilegur. Afgreiðslumennirnir tveir töluðu enga íslensku, þeir voru lengi að gera matinn og svo bragðaðist hann alls ekki vel eftir þessa löngu bið. Fremur mikið "le sjitt". Niðurstaðan var rétt rúmlega ein stjarna, við mælum ekki með þessu rassgati.
Framhald síðar...
|
Þar sem Matgæðingarnir hafa einungis verið starfandi í um það bil 4 mánuði þá verður þetta ekki annáll í fullri lengt, heldur munum við stikla á stóru.
Lok Ágúst: Fjórir vörpulegir drengir stofna matarfélag, Bergur, Ellert, Eyþór og Kristján. Þeir byrja á því að fara á Pizza Pronto, þessi staður er "le solid", menn verða sjaldan fyrir vonbrigðum. Þrjár stjörnur.
September: Næst fóru þessir fjórir drengir á The Deli, Mama´s Taco klúðraði sínum málum allverulega þegar þeir höfðu ekki opnað sinn subbulega stað áður tilgreindum tíma. The Deli var ágætt, nokkuð góð meðaleinkunn, hollt og gott. Allir Gæðingar gáfu tvær og hálfa stjörnu.
Nonnabiti varð næst fyrir valinu, Cowell lenti í miklu basli með snæðing sinn þar sem roskna afgreiðslufólkið á Nonnabita gleymdi að gera Nonnabátinn hans. Drengirnir tóku þetta ekki nærri sér þá en nú, svei mér þá, þetta myndi verða á forsíðu DV. Þeir hafa þroskast og staðlarnir hafa hækkað. Nonnabiti fékk ágætis einkunnir þar af tvo fjarka.
Quiznos var næsti viðkomustaður piltanna, reynslan varð meiri og meiri. Quiznos býður upp á samlokur af ýmsu tagi og goslaust kók. Þetta kók-fíaskó fór alveg með fæðingana og hrundi einkunnin niður eftir þessa "le catastroph". Samlokurnar brögðuðust þó ágætlega, prýðileg sósa sem fylgir þarna með. Hefur undirritaður gert sér nokkrum sinnum leið aftur á þennan umdeilda stað þá aðeins sem óbreyttur. Gosið hefur þá verið í lagi, en það er bara einfaldlega ekki nógu gott að hafa gosið stundum "gosað" og stundum ekki. Meðaleinkunn var tvær og hálf stjarna.
Humarhúsið var staðurinn sem lyfti þessu matarfélagi upp á hærri staðal. Byrjuðum eftir þetta að kalla okkur "Matgæðingana", full ástæða til. Vorum fyrst efins hvort við værum tilbúnir í þetta stökk, við ákváðum að eftir mikla umræðu að drífa okkur bara. Þetta var ákvörðun sem fáir Gæðingar sáu eftir. Fórum á fimmtudegi og töluðum við eigandann, hann tók vel í þetta. Mættum á föstudeginum 23. september klæddir í okkar fínasta, örkuðum yfir Bókhlöðustíginn og snæddum á Humarhúsinu. Var þarna einstaklega indæll þjónn sem bauð okkur upp á hvalakjöt í forrétt, alveg himneskt. Fengum okkur allir topprétti og svo er setning þjónsins eftir að báðum um reikninginn ódauðleg:"Heyrðu strákarnir í eldhúsinu ætla bara að bjóða ykkur upp á þetta", við vissum ekki í hvorn fótinn við áttum að stíga, ákváðum þó að stíga allir í þann hægri fyrst, nema Kristján, hann steig í þann vinstri, skrýtinn gutti. Við þökkuðum innilega fyrir okkur og gengum út með bros á vör. Bergur nýbúinn að snæða guðdómlega humarhala, Kristján og Ellert frábæra humarsúpu og Eyþór fékk eitthvað besta humar,snigla og hvítlauks ragú sem hann hafði nokkurn tímann smakkað. Já við gerðum okkur grein fyrir því að við vorum Matgæðingar, synir Íslands. Humarhúsið fékk fimm stjörnur frá öllum nema Stjána Cowell, enda skrýtinn gutti.
Subway: Mikil vonbrigði eftir Humarhúsið, subbuleg óreynd stúlka gerði báta Gæðingana og voru þeir alls ekki á þeim staðli sem synir Íslands Gæðingarnir geta sætt sig við, niðurstaðan var tæplega tvær stjörnur.
Október:
Kínahúsið: Matgæðingarnir vildu kynna sér menningu annarra landa, enda eru Gæðingarnir mjög meðvitðaur um heiminn í kringum sig. Fórum á Kínahúsið, það var prýðilegt, Ellert var mjög ánægður enda var vinkona hálfsystur frænku ömmu hans kínversk. Þokkaleg einkunn, um það bil rúmlega tvær og hálf stjarna.
Ruby Tuesday: Gæðingarnir fóru þarna og bundu miklar vonir við þennan stað, Þetta byrjaði ekki vel, afgreiðslustúlkan var tileygð og mjög ósmekkleg. Eyþór og Bergur pöntuðu sér skammt af djúpsteiktum rækjum í forrétt, fokdýr andskoti en þeir létu sig hafa það. Blöskraði þeim geypilega er þeir sá skammtinn, til skammar. Sex einmannalegar mikrórækjur biðu þeirra á kjánalegu fati, þeir fyrirgáfu þetta ekki og staðurinn skoraði ekki hátt. Tvær óverðskuldaðar stjörnur þó, undirritaður sér eftir þessari gjöf, alltof "le fokking" há.
Pizza King: Gæðingarnir urðu örvæningarfullir, annað feilspor, þeir fóru á Pizza King, það var hræðilegt, deigfljótandi pizzudjöfulinn bragðaðist eins og óbakað deig með pizzasósu og kjötmeti, alveg hrottalegt, ekki bætti það úr skák að það var feikilega dónaleg og ókurteis mynd af rassaberum karlmanni á afgreiðsluborðinu, svei. Meðaleinkunn, rétt rúmlega hálf stjarna.
Eldsmiðjan: Gæðingarnir héldu áfram leit sinni að góðri flatböku. Eldsmiðjan varð fyrir valinu, strákarnir mættu ferskir á opnunatíma, fáir mættir, hálf kalt þarna inni, strákunum var kalt, þurftu þeir að vera í úlpunum inni, ekki vænlegt til árangurs en Gæðingarnir eru fagmenn og héldu áfram störfum sínum. Pizzzurnar voru mjög fljótar að koma og má segja að það hafi bætt upp þennan umrædda kulda á staðnum, þó ekki alveg. Topppizzur alveg og ekki oft sem þrjú "p" koma í sama orðinu. Rúmlega þrjár og hálf stjarna, temmilega þokkalegt næstum prýðilegt.
Hornið: Flottur staður, kannski ekki mikið um hann að segja, huggulegur staður í miðbæ Reykjavíkur, veldur engum vonbrigðum, góður matur, góðlátlegt starfsfólk, góður matur, ágætur kostur. Þrjár og hálf stjarna.
Caruso: Gæðingarnir voru einkar spenntir fyrir þessum stað enda höfðu þeir heyrt margt gott af honum. Þetta byrjaði ekki vel, afgreiðslukonan sem tók á móti okkur var frekar stúrin og mætti halda að hún væri nýkomin úr annarri vinnu af Ruby Tuesday. Eyþór og Bergur fengu sér klúbbsamloku sem smakkaðist mjög vel en Ellert og Kristján fengu sér flatböku og urðu þeir fyrir töluverðum vonbrigðum, þjónustan vond og matur miðlungs. Tæplega tvær og hálf stjarna.
Mama´s Taco: Gæðingarnir gáfu þessum stað annað tækifæri, tækifæri sem þessi staður átti kannski ekki að fá, en við erum góðir Gæðingar, huggulegir og sætir. Við innkomu var hitinn gríðarlegur, fannst okkur fremur heitt þarna inni, það var þó bærilegt í byrjun. Það bættist þó "ó" fyrir framan bærilegt þegar leið á dvöl okkar á þessum guðsvolaða skyndibitastað, hitinn var feikilegur. Afgreiðslumennirnir tveir töluðu enga íslensku, þeir voru lengi að gera matinn og svo bragðaðist hann alls ekki vel eftir þessa löngu bið. Fremur mikið "le sjitt". Niðurstaðan var rétt rúmlega ein stjarna, við mælum ekki með þessu rassgati.
Framhald síðar...
mánudagur, janúar 23, 2006
Indverskt hálfkák
Þarseinasta föstudag skelltum við Gæðingarnir okkur á hinn lúmska Shalimar, sem kúrir á móti klámbúllunni Subway rétt hjá Ingólfstorgi. Hann ber ekki mikið á sér og hélt Bergur Baguette meira að segja að þetta væri einungis venjulegt íbúðarhús í eigu manns sem hét Shalimar. Svona getur misskilningur verið yndislegur.
Við komuna var heldur hráslagalegt úti, sem setti heldur leiðinlegan svip á þessa ferð. Snjórinn var í hnéhnæð og haglélið dundi á okkur og festist í vel geluðu hárinu hans Eyþórs sem var við það að springa úr harmi gagnvart ósanngirni veðurguðanna. Þessu lauk þó skyndilega þegar við stundum okkur inn á staðinn. Neðri hæðin lítur ekkert alltof vel út verð ég að segja, borð á strjáli hér og þar og fangar ekki neina "cosy" tilfinningu svo ég sletti aðeins. Hins vegar þegar á efri hæðina er komið horfir öðruvísi yfir hlutina. Við blasir arinn og þægilegir sófar, soldið þröngt, en þjappar bara mannskapnum betur saman. Enn og aftur urðu Gæðingarnir fyrir vonbrigðum þegar fréttist að efri hæðin væri fyrir reykingar - en neðri hæðin fyrir reyklausa. Eins og á Grillhúsinu Tryggvagötu er "lu non smokers" mismunað herfilega.
Við fengum þjónustu tiltölulega fljótt en kynþáttahatarinn Kristján Cowell var ekki lengi að láta ljós sitt skína og byrjaði að tala ensku við þjónustustúlkuna. Maðurinn virtist ekki geta trúað því að hún gæti lært hafa íslensku, enda frá Indlandi, en viti menn hún var reiprennandi og Kristján sat eftir rauður, reiður en þó aðallega blautur eftir veðrið.
Maturinn var á skikkanlegu verði og ekkert alltof lengi á leiðinni og því var við góðu að búast. Við pöntuðum okkur þrjá kjúklingarétti og naut, sem að sjálfsögðu var öllu fórnað fyrir framan okkur fyrir máltíðina. Gæðingarnir voru með stjörnurnar í vösunum og tilbúnir að verðlauna Shalimar í hástert. Þeim tekst einnig að fanga stemninguna með indverskri tónlist sem verður þó eilítið ærandi við lok máltíðarinnar, en það fer bara eftir hugarfari hvernig á það er litið.
Maturinn? Tjah. Semí. Kjúklingurinn var nánast bragðlaus en ágætis ídýfa/sósa fylgdi með sem gerði það bærilegt. Nautakjötið hins vegar var heitari en mamma Unnar Birnu og fóru nokkur kókglös í að kyngja því niður. Mætti hafa nautið aðeins minna sterkt og kjúklinginn meira, svona til að hafa jafnvægi í þessu. Það sem stóð uppúr hinsvegar voru hin feikigóðu Nan-brauð. Það er bara ein Muss að skella sér á þessa litlu yndisauka sem hefja máltíðina uppá algerlega nýtt stig. Hvar væri Shalimar án Nan? A.m.k. væri ekki mikið í hann spunnið.
Reiðarslagið kom þó eftir máltíðina, þegar Gæðingarnir komust að því að verðið á kjúklingnum var á lægra verði í matseðlinum heldur en við rukkunina. Við athugasemdir benti konan á miða á veggnum þarsem dýrara verðið lá fyrir, og sökum þess hversu lélega íslenskukunnáttu fólkið hafði nenntum við ekki að vera böggast meira útaf þessu og fórum frekar pirraðir út, enda fátækir námsmenn sem megum ekki við að láta ræna okkur. (Allur ágóði af Gæðingastörfum rennur að sjálfsögðu til líknarmála).
Stjörnugjöf var eftirfarandi:
Eyþór: 2 stjörnur
Beggi: 1 og hálf
Krissi: 2 stjörnur
Elli: 1 og hálf
Það fór allverulega í suma Gæðingana þegar borgunarhneykslið átti sér stað, sérstaklega gyðingana í hópnum þá Eyþór og Kristján sem refsuðu staðnum með því að lækka stjörnugjöfina. Þegar á heildina er litið myndum við ekki mæla með þessum stað þegar farið er út að borða niðrí bæ, fyrir vandláta er þetta einfaldlega hálfkák.
Ykkur til yndisauka
Af hverju eru gyðingar eins og Kristján og Eysi með svona stór nef?
- Því að andrúmsloftið er ókeypis!
Hvað gerist þegar gyðingarnir Krissi og Eysi labba á vegg í bóner?
- Þeir reka nefið í!
Hahahah... úff.. rasistabrandarar eru svo frábærir.
|
Þarseinasta föstudag skelltum við Gæðingarnir okkur á hinn lúmska Shalimar, sem kúrir á móti klámbúllunni Subway rétt hjá Ingólfstorgi. Hann ber ekki mikið á sér og hélt Bergur Baguette meira að segja að þetta væri einungis venjulegt íbúðarhús í eigu manns sem hét Shalimar. Svona getur misskilningur verið yndislegur.
Við komuna var heldur hráslagalegt úti, sem setti heldur leiðinlegan svip á þessa ferð. Snjórinn var í hnéhnæð og haglélið dundi á okkur og festist í vel geluðu hárinu hans Eyþórs sem var við það að springa úr harmi gagnvart ósanngirni veðurguðanna. Þessu lauk þó skyndilega þegar við stundum okkur inn á staðinn. Neðri hæðin lítur ekkert alltof vel út verð ég að segja, borð á strjáli hér og þar og fangar ekki neina "cosy" tilfinningu svo ég sletti aðeins. Hins vegar þegar á efri hæðina er komið horfir öðruvísi yfir hlutina. Við blasir arinn og þægilegir sófar, soldið þröngt, en þjappar bara mannskapnum betur saman. Enn og aftur urðu Gæðingarnir fyrir vonbrigðum þegar fréttist að efri hæðin væri fyrir reykingar - en neðri hæðin fyrir reyklausa. Eins og á Grillhúsinu Tryggvagötu er "lu non smokers" mismunað herfilega.
Við fengum þjónustu tiltölulega fljótt en kynþáttahatarinn Kristján Cowell var ekki lengi að láta ljós sitt skína og byrjaði að tala ensku við þjónustustúlkuna. Maðurinn virtist ekki geta trúað því að hún gæti lært hafa íslensku, enda frá Indlandi, en viti menn hún var reiprennandi og Kristján sat eftir rauður, reiður en þó aðallega blautur eftir veðrið.
Maturinn var á skikkanlegu verði og ekkert alltof lengi á leiðinni og því var við góðu að búast. Við pöntuðum okkur þrjá kjúklingarétti og naut, sem að sjálfsögðu var öllu fórnað fyrir framan okkur fyrir máltíðina. Gæðingarnir voru með stjörnurnar í vösunum og tilbúnir að verðlauna Shalimar í hástert. Þeim tekst einnig að fanga stemninguna með indverskri tónlist sem verður þó eilítið ærandi við lok máltíðarinnar, en það fer bara eftir hugarfari hvernig á það er litið.
Maturinn? Tjah. Semí. Kjúklingurinn var nánast bragðlaus en ágætis ídýfa/sósa fylgdi með sem gerði það bærilegt. Nautakjötið hins vegar var heitari en mamma Unnar Birnu og fóru nokkur kókglös í að kyngja því niður. Mætti hafa nautið aðeins minna sterkt og kjúklinginn meira, svona til að hafa jafnvægi í þessu. Það sem stóð uppúr hinsvegar voru hin feikigóðu Nan-brauð. Það er bara ein Muss að skella sér á þessa litlu yndisauka sem hefja máltíðina uppá algerlega nýtt stig. Hvar væri Shalimar án Nan? A.m.k. væri ekki mikið í hann spunnið.
Reiðarslagið kom þó eftir máltíðina, þegar Gæðingarnir komust að því að verðið á kjúklingnum var á lægra verði í matseðlinum heldur en við rukkunina. Við athugasemdir benti konan á miða á veggnum þarsem dýrara verðið lá fyrir, og sökum þess hversu lélega íslenskukunnáttu fólkið hafði nenntum við ekki að vera böggast meira útaf þessu og fórum frekar pirraðir út, enda fátækir námsmenn sem megum ekki við að láta ræna okkur. (Allur ágóði af Gæðingastörfum rennur að sjálfsögðu til líknarmála).
Stjörnugjöf var eftirfarandi:
Eyþór: 2 stjörnur
Beggi: 1 og hálf
Krissi: 2 stjörnur
Elli: 1 og hálf
Það fór allverulega í suma Gæðingana þegar borgunarhneykslið átti sér stað, sérstaklega gyðingana í hópnum þá Eyþór og Kristján sem refsuðu staðnum með því að lækka stjörnugjöfina. Þegar á heildina er litið myndum við ekki mæla með þessum stað þegar farið er út að borða niðrí bæ, fyrir vandláta er þetta einfaldlega hálfkák.
Ykkur til yndisauka
Af hverju eru gyðingar eins og Kristján og Eysi með svona stór nef?
- Því að andrúmsloftið er ókeypis!
Hvað gerist þegar gyðingarnir Krissi og Eysi labba á vegg í bóner?
- Þeir reka nefið í!
Hahahah... úff.. rasistabrandarar eru svo frábærir.
fimmtudagur, janúar 12, 2006
Sögulegir Matgæðingar...
Verður Matgæðingana minnst svona, ég held að við getum verið handviss um það. Alveg endilega klikkið á myndina til þess að sjá hana stærri.
|
Verður Matgæðingana minnst svona, ég held að við getum verið handviss um það. Alveg endilega klikkið á myndina til þess að sjá hana stærri.
miðvikudagur, janúar 11, 2006
Fjólublár laukur
|
Dráttur síðustu viku var fámenn en falleg athöfn. Gæðingarnir vildu fá smá frí frá fjölmiðlafárinu sem hefur verið í kringum þá undanfarið og afvegaleiddu þeir því blaðamenn með því að bjóða þeim á drátt í Egilshöll. Drátturinn sjálfur var í staðinn haldin annars staðar og einungis vinum, ættingjum og öðrum velunnurum Gæðinganna boðið. Casíóinn brást ekki frekar en fyrri daginn og var það staðurinn Purple Onion sem var fyrir valinu.
Purple Onion er landsþekktur fyrir ýmis konar dópbrask en minna þekktur fyrir þann rússneska mat sem staðurinn býður upp á. Með það í huga fannst nokkrum Gæðingum varasamt að fara með Begga baquette þangað en eins og kunnugt er þá er hann forsprakkinn bak við kókín skandalinn sem kom upp á Pizza 67 og hefur síðan verið hálfgerður Pete Doherty Íslands.
Þrátt fyrir það ákváðu Gæðingarnir að skella sér og skunduðu galvaskir á staðinn í föstudags-hádegishléinu eins og venja er. Það fyrsta sem við þeim blasti var kokkur staðarins sem stóð bakvið afgreiðsluborðið en hann var eins sveittur og sóðalegur og þeir gerast. Hann hafði tyrkneskt yfirbragð, var yfirvigtarmaður og í svörtum hlýrabol sem huldi engan vegin geysilega loðnar axlir og hendur. Lyktin á staðnum var hinsvegar allt í lagi þrátt fyrir nærveru þessa ágæta manns og allur aðbúnaður til fyrirmyndar.
Eysi eðall, Krissi Cowell og Beggi Baquette fengu sér allir Shawarma platta en Elli engill fékk sér Sheszlack kjúkling. Varð undirritaður fyrir miklum vonbrigðum þegar í ljós kom að það var engan fjólubláan lauk að finna í Shawarma plattanum. Fyrir ykkur nýgræðingana sem ekki vita hvað Shawarma platti er þá er það kjúklingur í einhvers konar brauðdegi borin fram með gulum baunum, salati og kaldri sósu en Sheszlack er kjúklingur á spjóti borin fram með brauði og salati.
Eftirvæntingin var mikil því Purple Onion er umtalaður staður og hefur ágætis “ lu reputation”. Hann náði þó engan vegin að mæta kröfum Gæðinganna og urðu þeir fyrir talsverðum vonbrigðum en þessir réttir voru algjört miðjumoð. Samt sem áður er þetta þægilegur staður að vera á, verðlagið sanngjarnt en því miður virðast þeir missa marks þegar kemur að matnum.
Gæðingarnir gáfu:
Beggi Baquette: tvær
Elli engill: tvær
Eysi eðall: tvær og hálf
Krissi Cowell: tvær
E.S. Þess má til gamans geta að Quentin Tarantino tók upp heimildarmynd um Gæðinganna meðan hann var staddur hér á landi og verður hún frumsýnd vestan hafs á næstunni.
E.E.S. Fréttir af árshátíð Gæðinganna á leiðinni, stay tuned!
Purple Onion er landsþekktur fyrir ýmis konar dópbrask en minna þekktur fyrir þann rússneska mat sem staðurinn býður upp á. Með það í huga fannst nokkrum Gæðingum varasamt að fara með Begga baquette þangað en eins og kunnugt er þá er hann forsprakkinn bak við kókín skandalinn sem kom upp á Pizza 67 og hefur síðan verið hálfgerður Pete Doherty Íslands.
Þrátt fyrir það ákváðu Gæðingarnir að skella sér og skunduðu galvaskir á staðinn í föstudags-hádegishléinu eins og venja er. Það fyrsta sem við þeim blasti var kokkur staðarins sem stóð bakvið afgreiðsluborðið en hann var eins sveittur og sóðalegur og þeir gerast. Hann hafði tyrkneskt yfirbragð, var yfirvigtarmaður og í svörtum hlýrabol sem huldi engan vegin geysilega loðnar axlir og hendur. Lyktin á staðnum var hinsvegar allt í lagi þrátt fyrir nærveru þessa ágæta manns og allur aðbúnaður til fyrirmyndar.
Eysi eðall, Krissi Cowell og Beggi Baquette fengu sér allir Shawarma platta en Elli engill fékk sér Sheszlack kjúkling. Varð undirritaður fyrir miklum vonbrigðum þegar í ljós kom að það var engan fjólubláan lauk að finna í Shawarma plattanum. Fyrir ykkur nýgræðingana sem ekki vita hvað Shawarma platti er þá er það kjúklingur í einhvers konar brauðdegi borin fram með gulum baunum, salati og kaldri sósu en Sheszlack er kjúklingur á spjóti borin fram með brauði og salati.
Eftirvæntingin var mikil því Purple Onion er umtalaður staður og hefur ágætis “ lu reputation”. Hann náði þó engan vegin að mæta kröfum Gæðinganna og urðu þeir fyrir talsverðum vonbrigðum en þessir réttir voru algjört miðjumoð. Samt sem áður er þetta þægilegur staður að vera á, verðlagið sanngjarnt en því miður virðast þeir missa marks þegar kemur að matnum.
Gæðingarnir gáfu:
Beggi Baquette: tvær
Elli engill: tvær
Eysi eðall: tvær og hálf
Krissi Cowell: tvær
E.S. Þess má til gamans geta að Quentin Tarantino tók upp heimildarmynd um Gæðinganna meðan hann var staddur hér á landi og verður hún frumsýnd vestan hafs á næstunni.
E.E.S. Fréttir af árshátíð Gæðinganna á leiðinni, stay tuned!
nóvember 2005
desember 2005
janúar 2006
febrúar 2006
mars 2006
apríl 2006
maí 2006
ágúst 2006
september 2006
október 2006
nóvember 2006
desember 2006
janúar 2007
