Eldsmiðjan

Eyþór Matgæðingur  ¶ 9:03 f.h.

Stjörnugjöf...
Stjörnugjöf matgæðinganna er komin á stafrænt form, hana má nálgast hérna til hægri undir "stjörnugjöf", kannski frekar augljóst, en maður veit samt aldrei hvaða heimsku vitleysingar eru að lesa þetta.


beggi matgæðingur  ¶ 3:10 f.h.

Dráttur dagsins!
Jæja dráttur dagsins var svo sannarlega fjörugur og fjölmennur. Við vorum þó ekkert allt of bjartsýnir á árangur dráttarins þar sem í seinustu viku enduðum við á hinum hrikalega Pizza King og vissum ekki í hvorn fótinn átti að stíga. Ekki byrjaði það nú gæfulega þegar einn einstaklingur ruddist fram fyrir röðina og inn í hátíðarsalinn þar sem drátturinn átti að fara fram án þess að borga. Það var Gunnar Örn, nemandi í Menntaskólanum í Reykjavík, sem reyndi þessa lágkúrulegu aðferð og var þessi hegðun ekki aðeins honum sjálfum til skammar heldur öllum hans kynstofni, þ.e. kynstofni rauðhærðra.

En viti menn, þrátt fyrir gífurlegt mótlæti náðu matgæðingarnir að hrista þetta af sér og náðu að halda drættinum áfram og það var ekkert annað en ELDSMIÐJAN sem Casióinn sýndi okkur í þetta skipti.

Við bíðum því spenntir eftir föstudeginum enda fara góðar sögur af Eldsmiðjunni. Bergur var jafnvel svo ánægður að hann losaði hægðir á kennaraborðinu inni í stofunni okkar, Ármanni íslenskukennara til mikillar ama.

Ellert matgæðingur  ¶ 10:29 f.h.

Pizza King, Fuck off!
Eitt sinn sagði vitur maður mér að hver væri það sem hann borðaði. Því skunduðum við gæðingarnir glaðir í bragði síðastliðinn föstudag á Pizza King, bjuggumst við engu öðru en konungaflatbökum enda gefur nafnið það greinilega til kynna að þetta sé matsölustaður sem henti okkur matarkóngum Reykjavíkur... jafnvel matarkóngum alls Íslands... jafnvel alls heimsins MUHAHAHAHA. Þegar við gengum inn á staðinn var það fyrsta sem blasti við plakat af karlmanni sem hefur látið lim sinn milli fótleggja sinna svo hann virðist vera með kvenmannskynfæri, þetta þótti okkur með öllu ósiðlegt. Ellert matgæðingur reif plakatið niður og lét eigandann éta það. Þegar eigandinn hafði kyngt síðasta bitanum róaðist Ellert og því gátum við pantað. Flatböku“kónginum” virðast ekki hafa borist þær fréttir að við teljum það fyrir neðan okkar virðingu að borga fyrir matinn (enda mikill heiður og auglýsing að fá að gefa okkur að snæða) og lét hann hvern borga 750 kr. fyrir tvær skitnar flatbökusneiðar og gos í dós. Í ofanálag voru sneiðarnar síðan jafnkaldar og Síberíuveturinn. Þetta hefði nú kannski verið í lagi ef starfsfólkið hefði verið myndarlegt, en SEI SEI NEI... ófríðara mannfólk er vart hægt að finna (nema í Úkraínu auðvitað), reyndar var ítalski flatbökubakarinn í fríðari kantinum. Þegar þessar hörmungar höfðu dunið yfir höfðingjana eins og fellibylurinn Katarína, héldu þeir að veðrið væri að lægja, en þetta reyndist aðeins lognið á undan storminum, ekki voru nógu margir stólar til að allir gæðingarnir gætu slakað á og snætt þessa langþráðu flatböku ( sem “bæ ðe vei” var bara deig með örlítilli pizzasósu), síðan var svo þröngt að Eyþór Eðall þurfti að minnsta kosti einu sinni að færa sig fyrir óbreyttum viðskiptavini staðarins. Engin tónlist var á staðnum og lyktin algjör semingur (komið af engilsaxneska orðinu semi, notað um eitthvað sem er miðlungsgott) og Le digestion (lesist lu dígessjon, komið af engilsaxneska orðinu digestion=melting) var ekkert til að hrópa húrra fyrir. Matgæðingarnir gengu því út af staðnum sárþjáðir og óánægðir með ömurlegan mat, Bergur Baguette gerði óánægju sína ljósa með því að leysa hægðir á afgreiðsluborðið. Af þessum skrifum ætti það að vera deginum ljósara að vitri maðurinn laug að mér.

Stjörnugjöf var eftirfarandi:
Kristján Cowell: 1 stjarna
Ellert: ½ stjarna
Eyþór: ½ stjarna
Bergur: ½ stjarna

Kristján Matgæðingur


  ¶ 3:46 e.h.

Flottir gaurar...
Strákarnir, sætir, það vantar ekki.


Gaman að´issu.

Beggi matgæðingur  ¶ 5:13 e.h.

Matgæðingarnir ákváðu á síðsustu stundu að beila á American Style og fara frekar á stað nefndan Rúbí Tjúsdei. Við vildum gera vel því þetta var tveggja mánaða afmæli gæðingana. Eftir á að hyggja hefðum við frekar átt að fara á stælinn.

Þarna mæta kempurnar fjórar og gestadómari um tvöleytið. Gestadómarinn var hnáta að nafni Anna. Þarna mættum við helkátir eftir góða árshátíð tilbúnir að éta og meta þennan annars huggulega stað. Þegar við löbbuðum inn fundum við fremur indæla lykt sem minnti einna helst á mat, enda um veitingahús að ræða.

Fyrsti plúsinn var færður til bókar strax við innkomu, þarna var Helgi Björnsson að snæða barni sínu. Kannski var það barn sem hann fann út á götu, kannski býður þessi veitingastaður upp á börn til leigu á meðan máltíð stendur. Ég veit það ekki, ég kynnti mér ekki það mál. En það hefði vafalaust verið plús.

Fylgdi í kjölfarið mínus þegar við sáum að stelpan sem tók á móti okkur var tileygð, ekki vill maður sjá svo svoleiðis nokk á veitingahúsi.

Fengum við ágæt sæti enda hefði það verið ankannalegt hefðum við fengið vond sæti því staðurinn var gal djöfull tómur.

Undirritaður og Eyþór vorum þeir einu sem fengum okkur forrétt og voru það einstaklega girnilegar kókósrækjur sem okkur kumpánum leist svona djöfull vel á. Við urðum nú heldur betur fyrir vonbrigðum þegar tileygða stelpurassgatið kom með sex skitnar rækjur sem við borguðum 1000 kr. fyrir, alger skandall.

Fengum við svo aðalréttinn Bergur, Kristján og Eyþór fengu sér borgara, Ellert fékk sé kjúkling og gestadómarinn Anna fékk sér humarpasta eða eitthva sjitt í þá áttina, man ekki alveg hvað það var.

Voru borgararnir ágætir, kjúklingur góður og pastað brilliant að sögn.

Þó að maturinn hafi verið ágætur, var þjónustan ekki góð, viðmót afgreiðslufólks til skammar og svo til þess að toppa þetta allt voru eitthverjir útlendingar að rífast í eldhúsinu. Músíkin úr eldhúsinu erti hugann og svo þegar undirritaður kvartaði yfir rækjuskammtinum þá virti þessi tileygða telpa mig ekki viðlits og þannig á ekki að fara með matgæðingana.

Stjörnugjöf var eftirfarandi:

Bergur ein og hálf (algert krapp)

Eyþór tvær ( jahh svona semi)

Kristján þrjár (alltaf sama ruflið í þessum einstaklingi)

Ellert tvær og hálf ( minnir mig, hann leiðréttir mig ef ég fer með rangt mál)

Anna gestadómari ---- (ég veit það ekki, fékk aldrei að heyra það)

Ég Bergur varð fyrir miklum vonbrigðum með þennan guðsvolaða stað og mun ég aldrei láta sjá mig þarna aftur. Nema eittvað komi uppá.

Bergur matgæðingur

  ¶ 4:13 e.h.

Föstudaginn 14. ágúst átti matarfélag Matgæðinganna tveggja mánaða afmæli og í tilefni þess var slegið upp í veislu á Broadway kvöldinu áður og um leið gefið frí frá kennslu í flestum skólum landsins. Mæting í afmælispartýið var með eindæmum góð og er það mál manna að vel hafi til tekist. Ég mun þó ekki fjalla meira um það heldur málsverð þann sem okkur var boðið í fyrir veisluna.

Það var Kristín Gunnarsdóttir, systir Begga, sem tók að sér það mikla og erfiða verk að fæða matgæðingana. Þar var ekkert til sparað og komið fram við okkur eins og konunga. Þó má segja að félagið hafi verið vængbrotið því að Ellert sá sér ekki fært að mæta vegna þess að hann var að keppa með meistaraflokk KR í körfubolta en augljóst er að strákurinn þarf að læra að forgangsraða.

Máltíðin sjálf samanstóð af einkar góðum kjúklingarétti, beggum (hvítlauks baquette), hrísgrjónum og svo var boðið upp á prýðis köku í eftirrétt. Kjúklingarétturinn var töluvert ,,gums“ og því erfitt að segja hvað í honum var en þó náði undirritaður að greina eina eða tvær ólífur. Kjúklingurinn var meyr og máltíðin í heildina mjög góð en þó stóðu beggarnir upp úr og voru þeir sannkölluð kóngafæða. Það eina sem setti strik í reikninginn var klámkjafturinn á vinkonum Kristínar sem særði blygðunarkennd gæðinganna en ég treysti mér ekki til þess að rita klúr ummæli þeirra hér.

Stjörnurnar létu ekki á sér standa en ég og Bergur gáfum báðir fjórar en Kristján lét sér nægja þrjár og hálfa enda beinn afkomandi Önnu Frank í karllegg. Snilldar máltíð!

Eyþór matgæðingur  ¶ 6:53 f.h.

Jæja þá ætla ég að pósta mínu fyrsta bloggi hér á síðunni og fjalla um ferð okkar matgæðinganna á Kínahúsið seinasta föstudag. Við urðum fyrir smá sjokki þegar gestadómari dagsins hann Birkir Veigars bailaði á að koma með okkur en við létum það ekki á okkur fá þegar við skunduðum hýrir í skapi yfir Lækjargötu í átt að þessu fornfræga veitingahúsi. Birki verður augljóslega ekki boðið þetta veigamikla hlutverk aftur.

Maður ferðarinnar var án efa hann Krissi sem gerði sér lítið fyrir og mætti með Kínahattinn sinn sem hann fékk frá foreldrum sínum í jólagjöf seinustu jól. Hann kryddaði vissulega upp á stemninguna.


Á staðnum sjálfum pöntuðum við okkur þriggja rétta máltíð sem samanstóð af kjúklingi, nauti og djúpsteiktum rækjum. Frá kjötinu er ekki mikið að segja en djúpsteiktu rækjurnar voru einstaklega góðar. Auk þess að hafa fengið súpu í forrétt voru menn vel mettir eftir máltíðina. Við strákarnir gáfum veitingastaðnum meðaleinkunn, eða 2 og hálfa stjörnu af fimm mögulegum. Maturinn var fínn en sumt var bara ekki að gera sig. Hver hefur heyrt af því að fara á kínverskan veitingastað og sjá ekki einn einasta Kínverja? Það gerði andrúmsloftið mjög þvingað og erfitt enda veit enginn maður hvernig á að bera fram kínverska pöntun við íslenskan þjón. Myndir frá staðnum koma bráðlega inn!


Elli matgæðingur  ¶ 3:28 e.h.

Kínadráttur
  ¶ 11:40 e.h.

Nú hefur matgæðingafélagið stigið næsta skref í ná heimsyfirráðum. Þetta vefsetur verður notað til þess að skrifa umsagnir um hina og þessa veitingastaði. Gaman verður að sjá hvernig þetta fer, sei sei já.

þarf að setja inn kommentakerfi, ég nenni því ekki pabbi!



beggi matgæðingur  ¶ 8:10 f.h.